واکنش مسعود کیمیایی به اسکار اصغر فرهادی

واکنش مسعود کیمیایی به اسکار اصغر فرهادی

مسعود کیمیایی به مناسبت برنده شدن اصغر فرهادی در اسکار 2017 یادداشت ویژه‌ای برای این کارگردان پرافتخار سینمای ایران نوشته است.

مطالب مرتبطبرندگان اسکار 2017 مشخص شدند؛ فیلم فروشنده اصغر فرهادی برنده اسکار شد زومکست: نگاهی به اسکار 2017

اصغر فرهادی در اسکار 2017 توانست دومین اسکار خود و تاریخ سینمای ایران را برای فیلم فروشنده به دست آورد. در میان واکنش‌های داخلی و خارجی گسترده و توییت محمدجواد ظریف وزیر خارجه ایران، سینماگران داخلی نیز به نوبه‌ی خود به اصغر فرهادی و سینمای ایران تبریک گفتند.

مسعود کیمیایی کارگردان باسابقه‌ی سینمای ایران نیز در یادداشتی صمیمی، به سبک خاص به اسکار فروشنده پرداخته است.

برای اصغر فرهادی می‌نویسم

ما... عاشقان نوجوان فقیری بودیم که هر آن چه داشتیم رؤیا بود.

پول‌های خرد برای ما پول بود.

پول‌های فلزی برای سلمانی، حمام. جوراب. لباس که سالانه بود و فقط برای عید بود و آن دستبرد بی‌گناه از جیب پدر و آن پول‌های خرد که میان پاشنه‌کش و ناخن‌گیر میان دو انگشت باید ماهرانه و بی‌صدا گیر می‌کرد که پدر را از خواب بعدازظهر بیدار نکند. پدر سال‌های بعد گفت همه را می‌دانسته حتی برای سینما.

سه تومان کافی بود.

حالا لاله‌زار، سینما رکس، ماجرای نیمروز، سینما مایاک که سقفش با دیوارهایش چادر بود.

دوازده تا گری کوپر «سکار برده». می‌نوشتند سکار الف آن کنار دو می‌شد دوازه سکار. گری کوپر رفت میان رؤیاها.

اسپنسر تریسی دو سال پشت هم ٣٨-٣٩ اسکار برد.

دوتایی‌ها خیلی کم بودند.

کاترین هپبورن، چرا فردریک مارچ دواسکاری با بوگارت در فیلم ساعات ناامیدی نقش دوم بازی کرد؟

ارنست بورگناین سیاهی‌لشگر فیلم ورا کروز، یک نقش خوب، ١٩٥٥، مارتی قصاب را بازی کرد. اسکار یک گرفت داره می‌ره برای دومیش و حالا خیلی‌های دیگر

اما داستان ما ادامه داشت

باز همان لاله‌زار بود و سینما رکس راه‌رفتن و راه‌رفتن

و بلیت یک تومان و هشت ریال

اسکار و اسکار

ما بزرگ‌تر شدیم، من دستیاری کردم، به رؤیاها می‌خواستم نزدیک شوم، جان‌کندن بود و همان فقر و رؤیا

دواسکاری‌ها را چندتایی در مولن‌روژ دیدم.

گری کوپر، ویلیام وایلر، بیلی وایلدر، رؤیاهای من به اندازه یک سلام به آنها به این دنیا می‌آمد و باز رؤیا می‌شد.

حالا... اصغر فرهادی دواسکاره شد.

اصغر فرهادی خودمون، خودم، یک دواسکاری رفیق ما شد.

حالا می‌فهمم آن‌ همه رؤیا و راز در آسمان بی‌ستاره ما، یک جایی، در آستانه پیری من از راز بیرون آمد و شد اصغر فرهادی، من هم همراه دوستانم که ساختیم، جون کندیم تا سهم من شد گوزن‌ها و سرب و جرم... و قاتل اهلی

این راه پر از تیغه‌های حسادت است، باید روی آنها راه رفت و لبخند زد، احترام آنهایی که راه گشودند که اصغر فرهادی این معرفت‌ها و دانستگی‌ها را خوب دارد و کار کرده و کار کرده یک سینماگر بلد و پاکیزه که در هر دستش یک اسکار دارد.

همان «سکار» روزگاری که از ذهن ما با تیغ هم تراشیده نشد.

اصغر فرهادی را حسادت نکنیم... عشق کنیم. آزار ندهیم

حتی بازی را از ترامپ بردن خوش است.

اصغر فرهادی جای عزیزی را در آسمان راز و رؤیای من گرفت و گفت رؤیا همیشه رؤیا نمی‌ماند، من هستم.

اسکارت را دادی به کسانی بگیرند که زمین را بسیار کوچک دیدند.

زمین را نقطه‌ای در جهان دیدند که انسان در آن گم بود.

حالا تو با من در لاله‌زاری... با هم راه رفته‌ایم... پول‌هایمان را روی هم شمردیم، من با لهجه تهرانی و تو اصفهانی، چه خوشیم.

هر دو داریم از انگلیسی حرف‌زدن دور می‌شیم.

می‌گن خیلی به‌ درد‌ بخوره.

حالا تو با من در لاله‌زاری، چرا هنوز هم آن رؤیا را داریم، من از اسکار می‌گویم

تو می‌گویی با من.

اصغر معرفت میگه یکی از اونایی رو که بردی بده به من.