کریستوفر نولان به طور اتفاقی یکی از دوربین های IMAX را غرق کرد

کریستوفر نولان به طور اتفاقی یکی از دوربین های IMAX را غرق کرد

اخیرا گزارش شده است که کریستوفر نولان در جریان فیلم‌ برداری Dunkirk، یکی از دوربین‌های IMAX خود را غرق کرده است.

در جدیدترین اخبار سینما و تلویزیون، اخیرا گزارش شده است که کریستوفر نولان در جریان فیلم‌ برداری Dunkirk، یکی از دوربین‌های IMAX خود را غرق کرده است. این فیلم تحسین شده‌ی جنگ جهانی، زیر ذره‌بین منتقدان و فیلم‌بازان بوده است و داستان تخلیه‌ای معروف و عظیم، در طول جنگ جهانی دوم را با روش‌های نوین فیلم‌برداری، روایت می‌کند. این فیلم به جهت استفاده‌ی گسترده از دوربین‌های IMAX در بیشتر فیلم و به شیوه‌های نامتعارف جالب توجه است. 

یکی از ایده‌های نامتعارف کارگردان در به‌کارگیری دوربین‌های IMAX، بستن آن به هواپیما و پرواز به سمت آسمان و سپس سقوط هواپیما در اقیانوس را شامل می‌شد که یک تجربه‌ی عجیب و ترسناک را برای هویته ون هویتما، مدیر فیلمبرداری Dunkirk فراهم ساخته بود. فیلم برداری از صحنه‌ی سقوط هواپیما از آسمان به آب که منجر به تلفات برخی از تجهیزات شد، باعث شد که دوربین IMAX، خود را در حال غرق شدن در اقیانوس ببیند. 

هویته ون هویتما در مصاحبه‌ای با ردیت، گفت که یک دوربین IMAX، با هدف ضبط صحنه‌ی برخورد هواپیما به اقیانوس، بر روی هواپیما نصب شد. اما صحنه‌ی برنامه ریزی شده‌ی سقوط، طبق برنامه پیش نرفت: 

ما در ساخت محافظ برای دوربین IMAX جهت جلوگیری از آسیب فیزیکی و محافظت در برابر آب دریا، تلاش زیادی کردیم و برنامه‌ی خوبی داشتیم تا دوربین را در حالی که لاشه‌ی هواپیما بر روی آب شناور است، بازیابی کنیم. متاسفانه، هواپیما تقریبا بلافاصله پس از سقوط، غرق شد و دوربین را هم با خود به اعماق دریا کشید. در کل ۹۰ دقیقه طول کشید تا غواصان بتوانند دوربین را از آب بیرون بیاورند. محافظ دوربین در برابر فشار آب کاملا از بین رفته بود و دوربین با آب شور پر شده بود. 

به نظر می‌رسد که فیلم صحنه‌ی سقوط و غرق شدن در اقیانوس نجات پیدا کرده است و  این صحنه‌ها را به طور کامل و با رنگ و وضوح کامل ضبط کرده است. ون هویتما همچنین اضافه کرد که اگر تصاویر به صورت دیجیتالی ضبط می‌شد، امکان بازیابی آن ها وجود نداشت. این داستان، شیوه‌های نامتعارف نولان در استفاده از دوربین‌های IMAX را نشان می‌دهد. اما این عمل در پایان به نفع کارگردان تمام شد چرا که فیلمبرداری روی فیلم ۷۰ میلی‌متری در نتیجه باعث شد که صحنه‌های فیلم پس از سقوط در آب، بازیابی شوند. نتیجه‌ی نهایی، از لحاظ بصری چشمگیر بود. 

داستان ون هویتما، تفاوت تجربه‌ی او از این فیلم با دیگر فیلم‌هایش را نشان می‌دهد، چرا که در فیلم‌های دیگر، این که دوربین بزرگ و سنگین IMAX به هواپیما بسته شده و به آسمان فرستاده شود، امری طبیعی نیست. نولان ریسک‌های قابل توجهی برای جان بخشیدن به فیلم با استفاده از لنز‌های IMAX می‌کند و این بار خوشبختانه، خدمه‌ی نولان توانستند از نابودی نتیجه‌ی ریسک او جلوگیری کرده و آن را بازیابی کنند.