فیلم های بازیگر Adolf Hitler آدولف هیتلر

آدولف هیتلر (آلمانی: [ˈadɔlf ˈhɪtlɐ] ( شنیدن)؛ ۲۰ آوریل ۱۸۸۹ – ۳۰ آوریل ۱۹۴۵) یک سیاستمدار آلمانی و رهبر حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان (حزب نازی) بود. او در سال ۱۹۳۳ با انتخاب به صدارت به قدرت رسید. در ۱۹۳۴ پیشوای آلمان شد و تا زمان مرگ خود در ۱۹۴۵ بر آن کشور حکومت کرد. هیتلر با حمله به لهستان در اول سپتامبر ۱۹۳۹ زمینه‌ساز آغاز جنگ جهانی دوم در اروپا شد. او در طول جنگ در عملیات‌های نظامی نق ... ادامه ...

آدولف هیتلر (آلمانی: [ˈadɔlf ˈhɪtlɐ] ( شنیدن)؛ ۲۰ آوریل ۱۸۸۹ – ۳۰ آوریل ۱۹۴۵) یک سیاستمدار آلمانی و رهبر حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان (حزب نازی) بود. او در سال ۱۹۳۳ با انتخاب به صدارت به قدرت رسید. در ۱۹۳۴ پیشوای آلمان شد و تا زمان مرگ خود در ۱۹۴۵ بر آن کشور حکومت کرد. هیتلر با حمله به لهستان در اول سپتامبر ۱۹۳۹ زمینه‌ساز آغاز جنگ جهانی دوم در اروپا شد. او در طول جنگ در عملیات‌های نظامی نقش پررنگی داشت و طراح اصلی هولوکاست بود.
هیتلر در اتریش—که آن زمان بخشی از اتریش-مجارستان بود—متولد شد و در لینتس پرورش یافت. در سال ۱۹۱۳ میلادی به آلمان نقل مکان کرد و در طول جنگ جهانی اول در ارتش آلمان خدمت کرد. در ۱۹۱۹ به حزب کارگران آلمان پیوست که این حزب سلف حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان بود. در ۱۹۲۱ به عنوان رهبر حزب نازی انتخاب شد و دو سال بعد در ۱۹۲۳ تلاش کرد تا با کودتا در مونیخ قدرت را به دست بگیرد، اما ناموفق بود و زندانی شد. در زندان، جلد اول اتوبیوگرافی و مانیفست سیاسی خود، نبرد من، را تکمیل کرد. پس از اینکه در ۱۹۲۴ از زندان آزاد شد، با به باد انتقاد گرفتن عهدنامه ورسای و ترویج پان‌ژرمنیسم، یهودستیزی و مخالفت با کمونیسم به وسیله رهبری کاریزماتیک خود و پروپاگاندای حزب، به محبوبیت عظیمی در بین عامه مردم رسید. او سرمایه‌داری بین‌المللی و کمونیسم را بخشی از توطئه‌های یهودیان می‌دانست.
در نوامبر ۱۹۳۲، حزب نازی بیشترین کرسی را در رایشستاگ داشت اما نه اکثریت را. در نتیجه، هیچ حزبی قادر نبود آرای لازم برای به قدرت رساندن نامزد خود برای صدارت را جمع‌آوری کند. فرانتس فون پاپن، صدر اعظم سابق و طرفداران محافظه‌کارش، رئیس‌جمهور پاول فون هیندنبورگ را راضی کردند هیتلر را به صدارت بردارد و او در ۳۰ ژانویه ۱۹۳۳ به این عنوان رسید. اندکی بعد، رایشستاگ قانون تفویض اختیارات ۱۹۳۳ را به تصویب رساند که آن را نقطه آغاز تبدیل جمهوری وایمار به آلمان نازی، یعنی یک دولت تک-حزبی دیکتاتورمآبانه که بر پایه تمامیت‌خواهی و یکه‌سالاری ایدئولوژی نازیسم بنا شده بود، می‌دانند. هیتلر خواستار یک آلمانِ بدون یهودیان بود و تلاش داشت تا نظم نوینی را در برابر نظم بین‌المللی که به دید او به شکل ناعادلانه‌ای پس از جنگ جهانی اول توسط فرانسه و بریتانیا شکل یافته بود، به کرسی بنشاند. آلمان در ۶ سال نخست حضور او در قدرت شاهد یک احیای اقتصادی سریع پس از رکود بزرگ، رهایی از بند محدودیت‌های تحمیل شده پس از جنگ جهانی اول و ضمیمه کردن مناطق آلمان‌نشین اطراف بود که هیتلر را در میان مردم بسیار محبوب ساخت.
هیتلر قصد داشت تا برای مردم آلمانی در اروپای شرقی فضای حیاتی مهیا کند زیرا تصور می‌شد که آلمان از نظر جغرافیایی منابع کافی برای جمعیت خود ندارد. سیاست خارجی تهاجمی هیتلر که با همین مسئله مرتبط بود، به عنوان دلیل اصلی آغاز جنگ جهانی دوم در اروپا در نظر گرفته می‌شود. او در مقیاس وسیعی آلمان را تجدید سلاح کرد و در ۱ سپتامبر ۱۹۳۹ به لهستان هجوم برد که سبب اعلان جنگ به آلمان از سوی بریتانیا و فرانسه گردید. در ژوئن ۱۹۴۱، هیتلر دستور حمله به شوروی را صادر کرد و تا پایان سال ۱۹۴۱، بیشتر اروپا و شمال آفریقا به اشغال هیتلر و متحدانش درآمد. پس از ۱۹۴۱ آلمان رفته‌رفته فتوحات خود را از دست داد و به سال ۱۹۴۵، متفقین ارتش آلمان را شکست دادند. آدولف هیتلر در ۲۹ آوریل ۱۹۴۵ با معشوقه زندگی خود اوا براون ازدواج کرد. کمتر از ۲ روز بعد، این زوج خودکشی کردند تا توسط ارتش سرخ شوروی اسیر نشوند. جسد هیتلر و همسرش را پس از مرگ سوزاندند.
تحت رهبری هیتلر و ایدئولوژی نژادی او، رژیم نازی مسبب مرگ ۶ میلیون یهودی و میلیون‌ها قربانی دیگر شد؛ قربانیانی که توسط هیتلر و طرفدارانش «مادون انسان» تلقی می‌شدند یا از نظر اجتماعی «نامطلوب» بودند. هیتلر و رژیم نازی همچنین مسئول مرگ حدود ۱۹٫۳ میلیون غیرنظامی و اسیر جنگی نیز بودند. در مجموع، ۲۸٫۷ میلیون سرباز و غیرنظامی در نتیجه عملیات‌های نظامی در جبهه اروپایی جنگ جهانی دوم جان خود را از دست دادند. تعداد قربانیان غیرنظامی جنگ جهانی دوم در تاریخ جنگ‌ها بی‌سابقه بود و این تلفات، جنگ مذکور را به خونین‌ترین نبرد تاریخ بدل ساخت.
اعمال هیتلر و ایدئولوژی نازیسم تقریباً در سراسر دنیا مسائلی شدیداً پلید به حساب می‌آیند و چنان‌که ایان کرشاو می‌گوید، «هرگز در طول تاریخ این همه ویرانی — چه جسمانی و چه اخلاقی — با نام یک نفر پیوند نخورده بود.»