جرج کلونی از دلایل نگاه نژادپرستانه هالیوود سخن گفت

جرج کلونی از دلایل نگاه نژادپرستانه هالیوود سخن گفت

جرج کلونی نگاه نژادپرستانه هالیوود را قبول دارد و می‌گوید نباید به خاطر دیدگاه و نگرش سینمای هالیوود و دست‌اندرکاران آن، مراسم اسکار را سرزنش کرد.

جرج کلونی طی صحبت‌های خود در مورد مشکلات و پیامدهای دیدگاه و نگرش متفاوت هالیوود به آثار مختلف، گفت که مشکل اصلی به استودیوها و تهیه‌کنندگان برمی‌گردد، نه به مراسم اسکار. نگاه چندگانه همواره یکی از مباحث داغ بوده است و این موضوع دربرگیرنده آثار خارجی، تماشاچیان این آثار و علایق آن‌ها است، ولی این‌طور که به نظر می‌رسد سینما هنوز اهمیت این مسئله مهم را متوجه نشده است. سینمای هالیوود هنوز در سیطره مردان سفیدپوست است، مخصوصاً افراد پشت دوربین و بیشتر از همه استودیوهای سازنده فیلم‌های مختلف که تنها جایگاه افراد سفیدپوست است.

طبیعتاً امسال هم با چنین بحث‌هایی ادامه خواهد یافت و خیلی‌ها منتظر ببینند فصل جوایز امسال چگونه خواهد بود. در سال ۲۰۱۶ کمپینی در راستای مخالفت با سیاست‌های مراسم اسکار به نام OscarsSoWhite ایجاد شد؛ زمانی که حتی یک نفر از افراد رنگین‌پوست در بخش بهترین بازیگر نامزد دریافت جایزه نشد. در آن سال فیلم‌های خوبی مثل فیلم Creed (کرید - ۲۰۱۵) و Straight Outta Compton (مستقیم از کامپتن - ۲۰۱۵) به هیچ عنوان مورد توجه اعضای آکادمی اسکار قرار نگرفتند. در نتیجه همین نگاه‌های یک‌طرفه، بسیاری از تماشاچیان و نیز بازیگران ناراحتی شدید خود را از این موضوع نشان دادند و دامنه همین اعتراضات به این سؤال که اعضای این آکادمی چگونه انتخاب می‌شوند هم کشیده شد و خیلی‌ها خواستار حضور افراد جوان‌تر و البته متفاوت‌تر نسبت به اعضای عمدتاً سالخورده و سفیدپوست آکادمی اسکار شدند. شاید با توجه به همین اعتراضات شدید بود که در سال ۲۰۱۷ تناسب بیشتری در بخش اهدای جوایز مراسم اسکار به وجود آمد و دو نفر از مجموع چهار نفر بازیگر بخش بهترین بازیگر زن و مرد، سیاه‌پوست بودند: یکی ماهرشالا علی برای فیلم Moonlight (مهتاب - ۲۰۱۶) و دیگری وایولا دیویس برای فیلم Fences (حصارها - ۲۰۱۶) که هر دو در بخش بازیگر نقش مکمل برنده جایزه اسکار شدند. فیلم Moonlight جایزه بهترین فیلم سال را نیز از آن خود کرد. جرج کلونی که خود نیز با بازی در فیلم Syriana (سیریانا - ۲۰۰۵) برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شده است، بدین نکته اشاره می‌کند که نباید آکادمی اسکار را دلیل اصلی نگاه متفاوت و شاید نژادپرستانه دانست.

جرج کلونی در طول برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو که با فیلم جدید خود، Suburbicon (سابربیکن) حضور داشت، در مصاحبه با سایت ایندی وایر (IndieWire) به مشکلات نگاه چندگانه هالیوود اشاره داشت و بدین نکته تأکید ورزید که این مشکلات در بخش‌های وسیع‌تری از این صنعت ریشه دوانیده‌ است. صبحت‌های وی را در این رابطه با هم می‌خوانیم:

این موضوع زیاد مربوط به آکادمی اسکار نمی‌شود و بیشتر به صنعت سینما برمی‌گردد. فکر می‌کنم به فیلمسازان جوان‌تری نیاز داریم که در اقلیت قرار دارند و مهجور مانده‌اند. دیدن عملکرد بی‌نظیر فیلم Moonlight بسیار لذت‌بخش بود. خوشحالم که آن فیلم را تماشا کردم. به فیلم‌های این‌چنینی بیشتری نیاز داریم.

جرج کلونی روی این نکته تأکید داشت که لزوماً بحث این نیست فیلم‌هایی که کارگردانان جوان و در اقلیت می‌سازند حتماً برنده جوایز سینمایی شوند؛ بلکه مهم‌تر از این موضوع این است که فیلم‌های بیشتری توسط این افراد ساخته شود و در وهله اول مورد توجه بیشتری قرار گیرد؛ چرا که اسکار تنها همان چیزی را که می‌بیند مورد بررسی قرار می‌دهد. البته که از منظر دیگر می‌توان گفت که اسکار مراسم بسیار مهمی تلقی می‌شود و تریبون دیدگاه‌ها و افکار مختلف است. از این‌رو باید نسبت به این موضوع اطمینان حاصل شود که در شرایطی یکسان به تمامی آثار درون و البته بیرون‌مانده از این مراسم، توجه می‌شود. جرج کلونی از مراسم اسکار تقریباً رضایت دارد و خوشبینانه در رابطه با انتخاب فیلم Moonlight به‌عنوان بهترین فیلم سال از سوی اعضای آکادمی اسکار چنین می‌گوید:

حالا چنین احساسی دارم که اتفاقی افتاده است. اعضای آکادمی احتمالاً با خود می‌گویند خب این کار را توانستیم انجام دهیم، پس باز هم ادامه دهیم.

ولی خب حقیقت ماجرا این است که اکثر فیلم‌هایی که در فصل جوایز ۲۰۱۸ معرفی شده‌اند، در سیطره افراد سفیدپوست و کارگردانان سفیدپوست بوده‌اند.

بازیگر، کارگردان و تهیه‌کننده هالیوودی، جرج کلونی، نگاهی مشابه با دیگر تماشاچیان و بازیگران کمپین OscarsSoWhite سال ۲۰۱۶ دارد، ولی از نظر وی مشکل اصلی مربوط به تکنیک‌های ضعیف انتخاب نامزدها می‌شود. جرج کلونی اعتقاد دارد بیشتر از اینکه اهمیت داشته باشد نگاه تمسخرآمیز هالیوود مورد توجه قرار گیرد، باید در مورد عقاید قدیمی و منسوخ استودیوها شفا‌ف‌سازی شود. وی به بی‌میلی استودیوها نسبت به تغییر دادن این روال قدیمی و منسوخ اشاره می‌کند. سخنان وی را با هم می‌خوانیم:

رک و راست بگویم که سیستم بازیگری همچون گذشته نیست؛ اینکه نامی را برای فیلمی انتخاب کنید و همه برای دیدن آن فیلم بروند. خب چرا نام ادریس البا را برای ایفای نقش جیمز باند بعدی سینما در لیست قرار ندادند؟ چرا استودیوها نگاه متفاوتی ندارند؟ چرا قدرت خلق آثار جدید را ندارند؟

وی در ادامه گفت:   

در دهه ۳۰، هفت نفر از ۱۰ بازیگر ۱۰ فیلم برتر زن بودند. الان دیگر پیدا کردن نقش اصلی زن بسیار سخت است. تعداد کمی از بازیگران زن مورد توجه قرار می‌گیرند، همه مثل جنیفر لارنس نیستند، شرایط برای حضور بازیگران زن بسیار دشوار است. خب چرا؟ چرا چنین اتفاقی افتاده است؟ البته زن‌ها در اقلیت قرار ندارند. مشکل اینجا است که وقتی چنین تجارتی توسط گروهی مشخص اداره می‌شود که نمی‌توانند درک کنند زنی ۴۵ ساله بتواند نقش اصلی فیلمی رمانتیک را بر عهده داشته باشد، کار به همین‌جا می‌رسد. لازم است که این افراد ببینند و درک کنند که چنین زنی هنوز جذاب‌ است.  

البته این‌طور به نظر می‌رسد که سینمای هالیوود درس‌هایی از این موضوع گرفته است و در فیلم‌های اکرانی سال ۲۰۱۷ شاهد تفاوت‌هایی نسبت به سال‌های گذشته بوده‌ایم. اینکه فیلمی همچون فیلم It (آن) بدون استفاده از نام‌های بزرگ توانسته است به چنین موفقیتی در هفته اول فروش خود برسد و طرفداران و منتقدان را راضی نگه دارد، نشان‌دهنده‌ نگاه کمی متفاوت‌تر هالیوود در ساخته‌های جدید است. در مقایسه با فیلم It، فیلم The Mummy (مومیایی - ۲۰۱۷) که از بازیگرانی معروف بهره می‌برد، اصلاً نتوانست رضایت تماشاچیان و منتقدان را جلب کند. فیلم Get Out (برو بیرون - ۲۰۱۷) نیز از دیگر آثاری بود که توانست نگاه‌ها را به خود معطوف سازد. فیلم Wonder Woman (زن شگفت‌انگیز - ۲۰۱۷) نیز با موفقیت خود در گیشه نشان داد که برای تماشاچیان و البته منتقدان، جنسیت بازیگر نقش اصلی چندان مطرح نیست. آنچه مشخص است این است که نظرات مختلف تأثیر آن‌چنانی در دیدگاه هالیوود و اسکار نداشته است، ولی شاید فروش این دست فیلم‌ها در گیشه بتواند عقاید منسوخ به‌جای‌مانده در این صنعت را تغییر دهد.