بهترین فیلم های باکس آفیس: صدرنشینی غیرمنتظره رپرها با Straight Outta Compton

بهترین فیلم های باکس آفیس: صدرنشینی غیرمنتظره رپرها با Straight Outta Compton

این هفته در باکس آفیس همه‌چیز به رپــرها ختم می‌شود! نگاهی به اتفاقات پیرامون اکران فیلم زندگینامه‌ای/موزیکال «بچه‌ی ناف کامپتون» می‌اندازیم و همچنین می‌بینیم نظر منتقدان نسبت به تازه‌اکران‌ها چه بوده است. همراه ما باشید.

>

این هفته فیلمی که باکس آفیس را به آتش کشیده، تمام نظرها را به خودش جلب کرده و مهم‌تر از همه با فروش خوبش به بیرون آمدن ماه آگوست از وضعیت عقب‌ماندگی‌اش کمک کرده، نه فیلمی دیگر از مارول است و نه اکشنی تام کروزی، بلکه داستان زندگی گروه رپــرهای N.W.A در فیلم زندگینامه‌ای «بچه‌ی ناف کامپتون» (Straight Outta Compton). کمپانی یونیورسال که تاکنون بعد از «خشمگین ۷»، «دنیای ژوراسیک» و «مینیون‌ها» سال فوق‌العاده‌ای را پشت سر گذاشته بود، ظاهرا باید «بچه‌ی ناف کامپتون» را هم به جمع «هیت»های امسالش اضافه کند. چون فیلم موفق شده در  بازار امریکا و کانادا ۵۶.۱ میلیون دلار به عنوان افتتاحیه به جیب بزند و به سادگی به بالاترین نقطه‌ی جدول صعود کند.

البته اگر اتفاقی غیر از این می‌افتاد، باید تعجب می‌کردیم. چون با توجه به طرفداران عظیمی که گروه رپ‌خوان‌های N.W.A را دنبال می‌کنند، به‌علاوه‌ی پوشش رسانه‌ای سنگین و تبلیغاتِ دهان به دهانِ قدرتمندِ فیلم در زمان اکران، فیلم با شتابِ خیلی خوبی وارد سینماها شد. از همین رو، «کامپتون» نه تنها لقب بهترین افتتاحیه‌ی ماه آگوست در تمام دوران‌ها برای یک فیلم بزرگسالانه را به نام خودش زد، بلکه پُرفروش‌ترین فیلم زندگینامه‌ای موزیکال هم نام گرفت. یونیورسال و لجندری پیکچرز «کامپتون» را با ۲۸ میلیون دلار تهیه کرده بودند.

>

عمکلرد ضعیف و ناامیدانه‌ی چند فیلم از جمله بازخوانی فیلم ابرقهرمانی «چهار شگفت‌انگیز»، باعث شد باکس آفیس تابستان بعد از شروع داغی که داشت رو به سردی آورد. اما با کمک رسیده از سوی «کامپتون»، مجموع عملکرد ۱۲ فیلم برتر این هفته که معادل ۱۳۳.۶ میلیون دلار می‌شود، چهار درصد از همین موقع در سال پیش که فیلمی مثل «یک‌بارمصرف‌های ۳» با افتتاحیه‌ی ۱۵ میلیون دلاریش در رده‌ی چهارم قرار گرفت، بهتر است؛ فیلمی که نه تنها در مقابل فیلم‌های از قبل اکران‌شده‌ای مثل «لاکپشت‌های نینجای جهش‌یافته‌ی نوجوان» و «نگهبانان کهکشان» شکست خورد، بلکه مجبور بود در برابر افتتاحیه‌ی ۱۷ میلیون دلاری تازه‌واردی مثل «بیا پلیس بشیم» (Let’s Be Cops) هم کنار بایستد.

میانگین نمره‌ی A «کامپتون» نشان می‌دهد تماشاگران واکنش شدیدا مثبتی به فیلم داشته‌اند. اگرچه منتقدان به همین اندازه طرفدار فیلم نبودند، اما فیلم هنوز در شعاع مثبت نظر آنها هم قرار می‌گیرید. میانگین امتیاز فیلم بر روی سایت راتن تومیتوز ۸۸درصد است.

همان‌طور که انتظار می‌رفت، فیلم موردتوجه‌ی بیشتری در میان مخاطبانِ جوان‌تر و سیاه‌پوست‌ها قرار گرفت. حدود ۵۱ درصد از خریدارانِ بلیت جوان‌تر از ۳۰ سال و ۴۶ درصدشان نیز سیاه‌پوست بودند. اما بخش غافلگیرکننده‌ی این آمار نشان می‌دهد که حدود ۵۲ درصد از تماشاگران فیلم خانم بودند. این وسط، اگرچه پُردرآمدترین سالن سینمای فیلم در آتلانتا بوده است، اما ۹ سینمای برتر بعدی در لس‌آنجلس واقع هستند. با توجه به اینکه بچه‌های گروهِ N.W.A از محلی‌های کالیفرنیا بودند، این مسئله کاملا منطقی به نظر می‌رسد.

اصولا درام‌های زندگینامه‌ای موزیکال عملکرد درست و درمانی در گیشه ندارند. همین سال پیش، فیلم «پسران جرزی» ساخته‌ی کلینت ایستوود، که داستان ظهور گروه فور سیزنس بود و پس از یک نمایش بسیار موفق برادوی ساخته شده بود، موفق نشد افراد زیادی را به سالن سینماها بکشاند. فیلم با ۱۳.۳ میلیون دلار کارش را شروع کرد و نهایتا به مجموع فروش خانگی ۴۷ میلیون دلار رضایت داد؛ رقمی که «کامپتون» در یک آخرهفته بیشتر از آن را کسب کرد است.

اما در این میان ناگفته نماند که اکران فیلم با موارد امنیتی زیادی همراه شد. سینماهای واقع در شهرهای بزرگ در سراسر امریکا، نگهبانانِ بیشتری را برای نمایش فیلم استخدام کردند. اقدام پیشگیرانه‌ای که به دلیل تیراندازی‌های اخیر، از جمله اتفاقی که در زمان نمایش کمدی «فاجعه» در لویزیانا افتاد، در نظر گرفته شده است. یونیورسال هم برای هزینه‌ی استخدامِ نیرو به سینماهایی که درخواست پیشتیبانی کرده بودند، کمک کرده است. چنین اقداماتی بارها برای فیلم‌هایی که به نظر بحث‌برانگیز می‌رسیدند، از جمله درام Boyz N The Hood محصول سال ۱۹۹۱، انجام شده است. البته تاکنون اتفاقِ امنیتی خاصی در زمان اکران «کامپتون» گزارش نشده است.

>

همان‌طور که اشاره کردم فیلم بعد از «خشمگین ۷»، «دنیای ژوراسیک» و «مینیون‌ها» از همین الان تبدیل به موفقیت دیگری برای یونیورسال شده است. اوایل این ماه این استودیو اعلام کرد که تاکنون ۵ میلیارد و ۵۳ میلیون دلار در باکس آفیس سراسر دنیا، درآمد داشته و به این ترتیب، رکورد پُردرآمدترین سال برای یک استودیو را به نام خودش زده است. «کامپتون» ششمین فیلمی از یونیورسال است که در رده‌ی نخست قرار گرفته و همچنین دوازدهمین هفته‌ای را رقم می‌زند که این استودیو در صدر باکس آفیس خانگی قرار داشته است.

از رپــرها که بیرون بزنیم، به «ماموریت غیرممکن: قوم سرکش» می‌رسیم که پس از افت فروش ۳۹ درصدی نسبت به هفته‌ی پیش، ۱۷ میلیون دلار دیگر در هفته‌ی سوم اکرانش بدست آورده است. مجموع فروش امریکای شمالی فیلم تا این لحظه ۱۳۸ میلیون دلار است.

محصول جدید برادران وارنر، «مردی از آنکل» (The Man from U.N.C.L.E) است که با ۱۳.۵ میلیون دلار کارش را با قرار گرفتن در جایگاه سوم شروع کرد. تماشاگران این اکشن/ماجراجویی/جاسوسی را لایق میانگین نمره‌ی B دانسته‌اند. همچنین حدود ۸۶ درصد از تماشاگران بزرگ‌تر از ۲۵ سال بودند و تخمین ‌زده می‌شود ۵۲ درصدشان نیز مرد بودند.

رییس پخش برادران وارنر به این نکته اشاره کرده که آنها در جذب مخاطبانِ جوان‌تر به خاطر حال‌و‌هوای جنگ سردی و دهه‌ی شصت و هفتادی فیلم موفق نشده‌اند. به‌علاوه این را هم باید در نظر بگیریم که اکران «کامپتون» حسابی غیرمنتظره بوده و از آن پدیده‌های فرهنگی ویژه‌ای است که کسی دوست ندارد آن را به خاطر چیز دیگری از دست بدهد.

«چهار شگفت‌انگیز»، محصول پر سر و صدا و افتضاحِ کمپانی فاکس با ۶۹ درصد افت فروش در هفته‌ی دوم اکرانش مواجه شد و به رده‌ی چهارم جدول سقوط کرد. این فیلم که ۱۲۰ میلیون دلار خرج روی دست تهیه‌کنندگانش گذاشته است، فقط ۸ میلیون دلار فروخت و مجموع درآمد خانگی‌اش را به ۴۲ میلیون دلار رساند.

تریلر تحسین‌شده‌ی «هدیه» ۶.۵ میلیون دلار دیگر در هفته‌ی دومِ اکرانش فروخت و به پنج فیلم برتر هفته راه یافت.جدول ۱۰ فیلم برتر هفته

 نگاهی به برخی فیلم‌های تازه‌اکرا‌ن‌شده‌ی این هفته:

>The Gift

تریلر خوش‌ساخت و تحسین‌شده‌ی «هدیه» به کارگردانی جوئل ادگرتون هفته‌ی پیش دوره‌ی اکرانش را در امریکای شمالی آغاز کرد و در زمانی که فیلم‌های دلهره‌‌آور کمی روی پرده می‌روند، امکان نداشت با یک هفته تاخیر هم که شده، دنبالش را نگیریم و ردش را نزنیم. مخصوصا تجربه‌ای مثل «هدیه» که ظاهرا سواری روانی/هیجانی خوبی از آب درآمده است. داستان درباره‌ی زن و شوهر جوان و خوشحالی به اسم سیمون (جیسون بِیت‌من) و رابین (ربکا هال) است که برخورد اتفاقی‌شان با دوست دوران دبیرستان سیمون، همه‌چیز را پیچیده می‌کند. سیمون در ابتدا گوردو (جوئل ادگرتون) را نمی‌شناسد، اما بعد از یک‌سری برخورد‌های ظاهرا تصادفی و هدیه‌های مرموزی که جلوی در خانه‌ی آنها پیدا می‌شود، بالاخره رازی به قدمت ۲۰ سال فاش می‌شود. به محض اینکه رابین از رابطه‌ی قدیمی سیمون و گوردو آگاه می‌شود، این سوال در ذهن‌اش زنگ می‌زند که ما واقعا چگونه می‌توانیم نزدیک‌ترین آدم‌های اطراف‌مان را بشناسیم؟

خب، طبق نظر اکثر منتقدان این خلاصه‌ی داستان به ایده‌ی جالب و نتیجه‌ی قابل‌تامل و درگیرکننده‌ای ختم می‌شود. کوین سالیوان از اینترتینمنت‌ویکلی که فیلم را خیلی دوست داشته، در نقدش می‌آورد: «لذت اصلی هدیه رسیدن به آن پیچش است، زیرا فیلمنامه و کارگردانی ادگرتون بیشتر از هرچیزی نشان می‌دهد که او کاملا بر قواعد تنش آفرینی و چیزی که بیننده را به دلهره می‌اندازد، واقف است». گری گلداستین هم که فیلم را دوست داشته، همان چیزی را می‌گوید که به‌شخصه دوست دارم بشنوم: «اگرچه فیلم در خلق حس هراس و ایجاد ترس‌های دقیق و تصاویر عصبی‌کننده تاثیرگذار است، اما فیلم ثابت می‌کند بیشتر از  جشنواره‌ای  از شوک‌های ناگهانی، یک تریلر روانشناسانه است». امتیاز متاکریتیک فیلم ۷۸ است.

>Straight Outta Compton

درام زندگینامه‌ای «بچه‌ی ناف کامپتون» (یا یک‌چیزی در این مایه‌ها!) روایتِ ظهورِ یکی از مشهورترین گروه‌های رپرِ امریکایی است. در اواسط دهه‌ی ۱۹۸۰، خیابان‌های کامپتون در کالیفرنیا، برخی از خطرناک‌ترین بخش‌های کشور محسوب می‌شدند. وقتی پنج مرد جوان تجربه‌هایشان از بزرگ شدن در چنین مکانی را به موسیقی‌هایی شدیدا صادقانه که به سواستفاده‌ی قدرت اعتراض می‌کردند، ترجمه کردند، نتیجه به دادنِ صدایی انفجاری به نسلی خفه‌شده، ختم شد. فیلم تشکیل و سقوطِ گروه رپ‌خوان‌های N.W.A را دنبال می‌کند؛ مردانی که کاری انقلابی در موسیقی صورت دادند و با فریاد زدنِ حقایقِ زندگی، فرهنگ عامه را برای همیشه تغییر دادند و جنگی فرهنگی را جرقه زدند.

اسکات فونداس از ورایتی که فیلم را خیلی دوست داشته، می‌نویسد: «اگرچه کامپتون بدون‌شک روایت آن دوره و زمان است، اما در نمایش اینکه چگونه هنرمندان و نویسندگان دنیای اطراف‌شان را در یک فورانِ خشمناک، پُرتپش، صادقانه و شخصی تغییر می‌دهند، در قید و بند زمان نیست و مربوط به همه‌ی دوران‌ها می‌شود». اَن هورنادی از واشنگتون پست می‌نویسد: «کامپتون نه تنها به تماشاگران یادآور می‌شود گروه N.W.A چه کسانی بودند و چه معنایی داشتند، بلکه چرا اهمیت داشتند و هنوز هم دارند». امتیاز متاکریتیک فیلم ۷۲ است.

>The Man from U.N.C.L.E

«مردی از آنکل» فیلم جاسوسی موردانتظاری بود که خیلی‌ها قبل از جیمز باند جدید، قصد داشتند عطش‌شان برای کمی عملیات‌های مخفی را با آن برطرف کنند تا مامور ۰۰۷ از راه برسد. اما ظاهرا با توجه به واکنش منتقدان، باید دل‌مان را به همان «اسپکتر» خوش کنیم. هرچند برخی از منتقدان هم باور دارند «مردی از آنکل» شاید کاملا راضی‌کننده نباشد، اما نکته‌‌های جالبی در آن پیدا می‌شود. این فیلم که اقتباسی از سریال تلویزیونی کلاسیکی به همین نام است، داستانِ همراهی مامور سازمان سی‌.آی‌.ای ناپلئون سولو (هنری کاویل) و ایلیا کیوری‌کِین (آرمی همر) مامور سازمان جاسوسی شوروی سابق است که با تمام دشمنی‌ها و تفکراتِ متضادشان باید با یکدیگر دست همکاری دهند تا جلوی سازمان بین‌المللی مجرمانه‌ی بزرگی را بگیرند و دنیا را نجات دهند (مثل همه‌ی فیلم‌های دیگر!).

هلن اُهارا از امپایر که زیاد از فیلم راضی نبوده، می‌نویسد: «کاویل و همر برای یکدیگر ساخته شده‌اند، اما فیلم مواد اولیه‌ی لازم برای خلق شیمی خوبی بین آنها را ندارد». برایان ترویت از یو.اس.ای تودی که فیلم را دوست نداشته، می‌نویسد: «درحالی که ماموریت غیرممکن روشِ پرطرفداری برای بازخوانی سریالی قدیمی برای دوران مدرن پیدا کرده است، اما مردی از آنکل در همان گذشته مانده است (از مُدل لباس‌های قدیمی گرفته تا موسیقی جاز) اما به عنوان یک اکشن ماجراجویی، تجربه‌ی خسته‌کننده‌ای است که چندتایی صحنه‌ی جالبِ گذرا دارد». امتیاز متاکریتیک فیلم ۵۴ است.

گزارش باکس‌آفیس هفته‌ی پیش

منبع: Boxoffice Mojo

تهیه شده در ما