پاتریشیا آرکت به جمع کارگردانان سینما پیوست

پاتریشیا آرکت به جمع کارگردانان سینما پیوست

پاتریشیا آرکت در نخستین تجربه‌ی کارگردانی خود در سینما، داستان یکی از فجایع زیست محیطی قرن اخیر در ایالات متحده آمریکا را روایت خواهد کرد.

پاتریشیا آرکت، بازیگر شناخته‌شده‌ی دنیای سینما و تلویزیون، در نخستین تجربه‌ی کارگردانی خود در سینما، به روایت یکی از فجایع زیست محیطی در تاریخ ایالت متحده آمریکا خواهد پرداخت که در دهه‌های اخیر، زندگی هزاران نفر از شهروندان نیویورکی را تحت تاثیر خود قرار داده است. این فیلم که Love Canal نام خواهد داشت، داستان گروهی از زنان خانه‌دار برآمده از طبقه‌ی کارگر است که برای احقاق حقوق خود و فرزندانشان وارد مبارزه‌ای طولانی مدت می‌شوند. آنها که در یکی از محله‌های شهر نیاگارا فالز در ایالت نیویورک سرگرم زندگی عادیشان هستند، پس از مدتی متوجه می‌شوند که خانه‌های آنها و همینطور مدارس فرزندانشان روی کانالی بنا شده که پسماندهای سمی شرکت‌های تولید فرآورده‌های شیمیایی به آنجا ریخته می‌شود و از همین رو، سعی می‌کنند تا جواب بی‌تفاوتی نهادهای دولتی را بدهند و با بی‌عدالتی مقابله کنند.

اگرچه فیلم آرکت، مقطع زمانی دهه‌ی ۷۰ میلادی را که این رسوایی برملا شد پوشش می‌دهد، ولی آغاز این ماجرا به اوایل دهه‌ی ۴۰ باز می‌گردد؛ یعنی زمانی که شرکت هوکر، مجوز رسمی ریختن پسماندهای سمی خود در کانال لاو را دریافت کرد. ساخت کانال لاو در سال ۱۸۹۰ در قالب پروژه‌ای بلندپروازانه کلید خورد، اما پس از بحران‌های اقتصادی پیاپی، سرمایه‌گذاران نیز از پروژه کناره‌گیری کردند و بدین ترتیب این محل به چنین سرنوشتی دچار شد. در طول ۱۰ سال، شرکت هوکر بیش از ۲۱ هزار تن از ضایعات صنعتی خود را در کانال لاو تخلیه کرد و در نهایت، روی این محل با خاک رس پوشانده شد و هیچ ردی از آن باقی نماند. در ادامه این منطقه به محیطی شهری تبدیل شد و حدود ۹۰۰ خانه روی آن ساخته شدند. تا پیش از آغاز دهه‌ی ۷۰، این فاجعه هنوز ابعاد خود را نشان نداده بود، ولی از این زمان به بعد بود که بیماری‌های مختلف همچون آسم و صرع، سقط جنین و همچنین به دنیا آمدن فرزندان ناقص به شکل چشمگیری افزایش پیدا کرد و در کنار آن پوشش گیاهی نیز رو به نابودی رفت و با حفره‌های عجیبی که از زمین دهان برآوردند فضای منطقه حالتی مرده به خود گرفت.

در چنین وضعیتی زنان خانه‌دار محله، جنبشی اعتراضی را تشکیل دادند و با جلب توجه ملی به خود، خواستار اقدامی قاطع از طرف دولت شدند. در نقطه‌ی مقابل، دولت نیز در ابتدا ضمن امن خواندن منطقه، در برابر خواسته‌های آنها مقاومت به خرج داد، ولی در نهایت اعتراضات به نتیجه نشست و در دهه‌ی ۸۰ پس از اثبات سرطان‌زا بودن این مواد شیمیایی، جیمی کارتر رئیس جمهور وقت آمریکا دستور به تخلیه‌ی کانال لاو داد.

برد دیش که نوشتن فیلمنامه‌ی درام پدران و دختران (Fathers and Daughters) را در کارنامه دارد، فیلمنامه‌ی این اثر را نیز بر اساس فیلم مستند کانال (The Canal)، ساخته‌ی ویل بترسبی نگارش خواهد کرد. خود بترسبی نیز یکی از تهیه‌کنندگان فیلم Love Canal خواهد بود.

پاتریشیا آرکت ۴۹ ساله که به واسطه‌ی بازی تاثیرگذارش در فیلم پسرانگی (Boyhood) به کارگردانی ریچارد لینکلیتر، برنده‌ی جایزه‌ی بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد، در حال حاضر فیلم کمدی دائمی (Permanent) به کارگردانی کالت برسون را آماده‌ی نمایش و همچنین فیلم مستقل حباب شیشه‌ای (The Bell Jar) را به‌عنوان نخستین تجربه‌ی کارگردانی کریستن دانست در مراحل پیش از تولید دارد. او در انیمیشن داستان اسباب بازی ۴ (Toy Story 4) نیز به جای یکی از اسباب‌بازی‌های تازه‌وارد داستان به صداپیشگی خواهد پرداخت. آرکت پیش از این در سال ۲۰۰۹، دو قسمت از سریال Medium را کارگردانی کرد.