مارگو رابی از لزوم توجه تهیه کنندگان دی سی به دیدگاه کارگردانان می‌گوید

مارگو رابی از لزوم توجه تهیه کنندگان دی سی به دیدگاه کارگردانان می‌گوید

مارگو رابی، ستاره فیلم جوخه انتحار (Suicide Squad) معتقد است که تهیه‌کنندگان دی سی فیلمز باید به بینش کارگردانانی که استخدام می‌کنند اعتماد کنند و زمینه را برای اجرای نقطه نظرات آنان فراهم سازند.

مارگو رابی بازیگر شناخته‌شده سینمای هالیوود است که حرفه بازیگری را در سرزمین مادری‌اش، استرالیا در سال ۲۰۰۸ آغاز کرد و با هنرنمایی تحسین‌برانگیزش در نقش مقابل لئوناردو دی کاپریو در درام زندگی‌نامه‌ای مارتین اسکورسیزی به نام گرگ وال استریت (Wolf of Wall Street) در سال ۲۰۱۳ به شهرت رسید؛ نقشی که خیلی سریع او را به نقش‌های شناخته‌شده بیشتری در فیلم‌هایی همچون درام کلاهبردارانه تمرکز (Focus) با بازی ویل اسمیت در سال ۲۰۱۵، و یک سال بعد آن به کمدی درام کسری بزرگ (The Big Short)، نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم همان سال رساند؛ فیلمی که در آن او نقش کوتاه اما به‌یادماندنی‌ای از زندگی خودش در دنیای واقعی را به نمایش گذاشت.

اما مسلما این عملکرد ستایش‌شده رابی در نقش هارلی کویین در بلاک باستر سوپرویلینی جوخه انتحار در سال ۲۰۱۶ بود که این بازیگر را به سوپراستاری محبوب تبدیل کرد و فرصت‌های فوق‌العاده بسیاری را برای حضور هرچه بیشتر این ستاره محبوب در فیلم‌های سینمایی، نه‌تنها به‌عنوان بازیگر بلکه حتی در مقام تهیه کننده نیز مهیا کرد. در این زمینه می‌توان از فیلم زندگی‌نامه‌ای تونیا هاردی به نام من تونیا هستم (I, Tonya) نام برد.

حالا که توجهات فصل جوایز معطوف به «من تونیا هستم» هم شده، قبل از اینکه این ساخته کریگ گیلسپی نمایش محدود داخلی خود را در روز هشتم دسامبر (۱۷ آذر) آغاز کند، رابی در مصاحبه‌ای درباره نقش دوگانه‌اش در فیلم به صحبت پرداخت.

طبیعتاً با توجه به اهمیت فراوان جوخه انتحار در دوران حرفه‌ای رابی، و حضور دوباره او در این نقش در فیلم جوخه انتحار ۲ که برای سال ۲۰۱۹ برنامه‌ریزی شده است، و همچنین فیلم مشترک هارلی کویین و جوکر که هنوز به طور رسمی نام‌گذاری نشده است، و اسپین‌آف مجزایی برای خود شخصیت هارلی کویین (که خود رابی هم تهیه‌کنندگی آن را بر عهده دارد) و علاوه بر همه این‌ها فیلم سینمایی سیرن‌های شهر گاتهام (Gotham City Sirens) که همچنان در دست ساخت است، مصاحبه به دنیای سینمایی دی‌سی هم کشیده شد. به نظر می‌رسد صحبت درباره حضور رابی در دنیای سینمایی دی‌سی از آن دست موضوعاتی است که او همیشه آماده و حاضر به انجام آن است.

در مصاحبه‌ای با وب‌سایت Metro USA که برای فیلم «من تونیا هستم» ترتیب داده شده بود، رابی درباره مسئولیت‌هایش به‌عنوان تهیه‌کننده به صحبت پرداخت. زمانی که پاسخ‌های وی آرام آرام به سمت احترام گذاشتن تهیه‌کنندگان به دیدگاه‌های کارگردانان منعطف شد، مشخص شد که رابی به این موضوع معتقد است که نقص بزرگ فیلم‌های دی‌سی از همین موضوع نشات می‌گیرد. او گفت:

مهم‌ترین مسئله به‌عنوان یک تهیه‌کننده این است که زمانی شما یک کارگردان را انتخاب می‌کنید، این وظیفه شما است که پشت او بایستید. البته نمی‌توانید تنها شفاهی از او حمایت کنید و سپس بیرون گود باشید و به بقیه موارد کاری نداشته باشید. زمان‌هایی وجود دارد که باید دخالت کنید و درباره مسائل مشخصی گفت‌وگو کنید؛ چرا که نمی‌خواهید از هیچ تلاشی دریغ کرده باشید.

به نظر من یک تهیه‌کننده خوب به کارگردانش اعتماد می‌کند و وظیفه‌اش تقویت بینش کارگردان است. همین؛ وظیفه شما همین است. اگر نقطه نظر کارگردان سینما یک چیز است شما باید تمام آنچه را که در توان دارید انجام دهید تا نقطه نظر او اعمال شود.

در دنیای دی‌سی هم همین‌طور است. زمانی که شما تصمیم گرفتید که چه کسی کارگردان است و آن‌ها دیدگاه خودشان را داشتند شما باید آن دیدگاه را تقویت کنید و برای ادامه یافتن آن در بزنگاه‌ها وارد عمل شوید؛ البته اگر نیاز داشته باشند. فکر می‌کنم روش درست هم همین است و معتقدم این همان کاری است که یک تهیه‌کننده باید انجام دهد.

با توجه به اینکه رابی هیچگاه شانس کارگردانی فیلمی از استودیو دی‌سی فیلمز یا حتی در مقیاسی بزرگ‌تر یعنی کمپانی برادران وارنر را نداشته است، می‌توان حدس زد که مشاهدات او از فقدان اعتماد به کارگردانان از سوی مدیران ارشد دی‌سی حاصل تجربه او از حضور در فیلم جوخه انتحار است؛ فیلمی که به وسیله دیوید آیر کارگردانی شده بود. با در نظر گرفتن این موضوع که آیر با حضورش در فیلم سیرن‌های شهر گاتهام همچنان با دنیای توسعه یافته دی سی یا همان (DCEU) در ارتباط است، هیچ شکی نیست که تنها دلیلی که آیر از کارگردانی دنباله جوخه انتحار انصراف داد (که حال انتظار می‌رود توسط گاوین اوکانر کارگردانی شود) نیز همین است و شاید مارگو رابی هم با ابراز نظراتش درباره لزوم میسر نمودن دیدگاه‌های کارگردانان توسط تهیه‌کنندگان، به طور تلویحی به دلایل آیر برای انصراف از کارگردانی قسمت دوم جوخه انتحار اشاره می‌کند.

درست است که جوخه انتحار به فروش خیره‌کننده ۳۲۵ میلیون دلاری در داخل و ۴۲۰ میلیون دلاری در آن سوی آب‌ها دست یافت و فروش فوق‌العاده ۷۴۵ میلیون دلاری را در مجموع به ثبت رساند، اما در عین حال فیلم با کسب تنها ۲۶ درصد از نمرات منتقدین از مجموع نقدهایی که در وب‌سایت راتن تومیتوز جمع‌آوری شده بود کاملا نادیده گرفته شد. این نمره از آن دست بازخوردهایی است که کارگردانانی همچون آیر احساس می‌کنند که برای آن‌ها بدشانسی به همراه می‌آورد و به همین دلیل تصمیمش برای فاصله گرفتن از آنچه که او قول داده بود دنباله‌ای فوق‌العاده سودآور و موفق باشد، نمی‌توانست دلیلی جز این داشته باشد که شاید او از نحوه تولید محصول نهایی به طور کامل راضی نبوده است؛ حتی اگر از تجربه کارگردانی آن تعریف کرده باشد.

تعجب‌آور است که رابی و دیگر اعضای تیم بازیگران فیلم سینمایی جوخه انتحار همچون جی کورتنی قبلا به اسکرین رنت گفته بودند که آیر در حالی که فیلم هنوز در مرحله تولید بود در طی بازدیدی که از مکان تصویربرداری داشت، «کنترل کاملی» بر روند فیلم داشت. شاید اتفاقی مابین نقطه B و C در روند ساخت فیلم روی داده باشد که «کنترل آیر» در روند ساخت را تحت تاثیر قرار داده باشد. اگر هم چیزی بوده باشد، با توجه به استعداد در حال شکوفایی رابی و همکاری دوباره او با دیوید آیر در سیرن‌های شهر گاتهام، شاید قرار است از این به بعد نقطه نظر آیر در ساخت یک فیلم که در آن هم بازیگران و هم کارگردان کاملا از آن راضی باشند، بیشتر توسط مدیران بالادستی جدی گرفته شود.